Najczęściej występującą wadą postawy w dzisiejszych czasach jest skolioza. Jest to trójpłaszczyznowe skrzywienie kręgosłupa, co oznacza ze kręgosłup ulega bocznym, przednio-tylnym i poprzecznym odchyleniom.
Kręgosłup porównywany jest do masztu, na którym rozpięte są żagle mięśniowe. Jeżeli maszt się gnie, zmienia się długość mięśni go stabilizujących. Asymetria ta zaburza całą stabilizację tułowia i mobilność kończyn. Brak interwencji skutkuje zaburzeniami nerwowo- mięśniowymi, które prowadzą do degeneracji struktur kostno - stawowych.
Za przyczynę skolioz uznaje się zaburzenie mechanizmu antygrawitacyjnego posturalnego oraz osłabioną stabilizację centralną. Mechanizm antygrawitacyjny daje nam siłę do przeciwstawienia się przyciąganiu ziemskiemu, co buduje naszą stabilizację w przestrzeni.
Aby uniknąć powstania bądź pogłębienia skoliozy zaleca się terapię mającą pobudzić i wzmocnić mięśnie antygrawitacyjne oraz stabilizujące nasz kostny maszt. Terapia normalizuje napięcie mięśniowe i umożliwia rozwój prawidłowych wzorców posturalnych i motorycznych.
Występowanie skoliozy można określić w warunkach domowych, kiedy to stojąc przed lustrem określamy symetrię ciała. Obserwujemy ułożenie głowy, wysokość barków, wystawanie żeber, wielkość kątów talii, ułożenie miednicy oraz ustawienie stóp na podłożu. Jeżeli w tej inspekcji zauważymy niepokojące różnice między stronami ciała jest to znak do podjęcia działania.
Warto wówczas skierować swoje kroki do fizjoterapeuty, który profesjonalnie podejdzie do problemu- zdiagnozuje i zaproponuje indywidualną terapię. Aby określić stopień zaawansowania skoliozy wykonuje się również zdjęcie rentgenowskie, na podstawie którego oblicza się kąt Cobba. Wartość kąta informuje terapeutę z jak zaawansowaną zmianą ma do czynienia.
W planie terapeutycznym uwzględnia się odpowiednio dostosowane ćwiczenia, dobiera się odżywcze zabiegi fizykalne i techniki mięśniowo - powięziowe zaczerpnięte np. z terapii manualnej lub osteopatii oraz wdraża trening stabilizacyjny. Praca w trójpłaszczyznowej korekcji powinna opierać się na treningu funkcjonalnym, reedukacji stabilizacji i stymulacji oddechowej. Celem tych skorelowanych zabiegów jest zatrzymanie progresji skrzywienia i poprawa jakości życia.
Nie leczona skolioza prowadzi do poważnych komplikacji zdrowotnych. Zmniejszenie pojemności płuc, zniekształcenie powierzchni stawowych, ucisk na struktury nerwowe, obniżenie przepony i uciśnięcie ważnych narządów wewnętrznych oraz naczyń to możliwy scenariusz nieprawidłowego postępowania w leczeniu skolioz. Pozostaje jeszcze aspekt psychologiczny, na który składają się zaburzenia poczucia pewności siebie z powodu widocznych deformacji, obniżenie poczucia własnej wartości wynikające z występujących w społeczeństwie wzorców estetycznych, wycofanie z braku akceptacji.
Inne artykuły
